ΚΑΣΤΡΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΕΣ
ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ
Το 375 μ.Χ. μία σεισμική δόνηση στα νοτιοανατολικά της σημερινής Λακωνίας απέκοψε τη χερσόνησο γνωστή ως «Άκρα Μινώα», δημιουργώντας ένα βράχο που έμελλε να μείνει στη θάλασσα αγέρωχος και αναλλοίωτος στην αιωνιότητα, φυσικό φρούριο, προστάτης ψυχών, διακηρυγμένος πόθος των μεγαλύτερων αυτοκρατοριών που γνώρισε ο πλανήτης. Αυτός ο βράχος, κάποτε μονοπάτι του Μυκηναϊκού και του Μινωικού πολιτισμού, χάρη στη μία και μοναδική πρόσβαση (μόνη έμβαση) που τον ενώνει με την Πελοπόννησο ονομάστηκε Μονεμβάσια.
Αυτοκράτορες, βασιλιάδες, δόγηδες, σουλτάνοι, όλοι ποθούσαν την Μονεμβάσια, όλοι ορέγονταν να την εντάξουν στη σφαίρα επιρροής τους και να στραγγίσουν τα οφέλη της ως εμπορικού και διαμετακομιστικού κέντρου υψίστης γεωστρατηγικής σημασίας.
Αυτή αντιστάθηκε, δύσκολα υπέκυπτε – τρία χρόνια την πολιορκούσε ο Γουλιέλμος Βιλεαρδουίνος για να την επιστρέψει τελικά στο Βυζάντιο το 1263 – και έφτασε σήμερα να αποτελεί λατρεμένο προορισμό επισκεπτών που θέλουν να αποδράσουν πραγματικά από τα πάθη της σύγχρονης αστικής ζωής και να περιδινηθούν στη χρονομηχανή της ιστορίας, του ρομαντισμού και των συγκινήσεων.
Αυτό γίνεται γρήγορα αισθητό με την είσοδο στη μαγική καστροπολιτεία από την κεντρική πύλη, όπου περνώντας κάτω από το σπίτι του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου αντηχεί στα αυτιά σου η «Σονάτα του Σεληνόφωτος». Ανηφορίζοντας τα καλντερίμια και πατώντας τις γλιστερές πέτρες, λαξευμένες από το χρόνο και τις μυριάδες των επισκεπτών, βιώνεις στο πετσί σου το κάλεσμα του παρελθόντος και αδημονείς να ξετυλίξεις το κουβάρι της ιστορίας.
